لرستان؛ قربانی تبعیض ساختاری و سیاست‌های ناعادلانه
لرستان، با تاریخی چند هزار ساله و فرهنگی غنی، همیشه یکی از مناطق مهم و استراتژیک ایران بوده است. با این حال، در طول دهه‌های گذشته، این استان و مردمش با بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌ها، انواعی از آن‌ها را تهدید می‌کنند. این ظلم‌ها در حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بروز کرده است که آثاری برای زندگی مردم لرستان داشته است.
1. فقر و بیکاری:
لرستان یکی از استان‌هایی است که با بالاترین نرخ بیکاری در کشور دست و پنجه نرم می‌کند. با وجود منابع طبیعی فراوان، از جمله ذخایر نفت، گاز، معادن، جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی، بهره‌برداری از این منابع در دست مردم بومی نبوده است. سرمایه‌گذاری‌های اساسی، تعطیلی کارخانجات و پروژه‌های نیمه‌تمام، فرصت‌های شغلی از بین بردن و جوانان را مجبور به مهاجرت کرد.
2. حق‌خوری و توزیع منابع ناعادلانه:
منابع طبیعی لرستان به طور خاص از بهره برداری قرار گرفتن اما سود و ثروت حاصل از آن در این منطقه بازنگشته است. سیاست های ناعادلانه در پرداخت بودجه های ملی و استانی باعث می شود که این استان در مقایسه با مناطق بسیار ضعیف باشد. بسیاری از پروژه‌های توسعه‌ای لرستان یا نیمه‌کاره رها شده یا هرگز آغاز نشده‌اند.
3. نبود زیرساخت های مناسب:
در شرایطی که لرستان به لحاظ جغرافیایی و منابع ارتفاع طبیعی برای توسعه است، زیرساخت‌های مناسب در حوزه‌های حمل‌ونقل، بهداشت، آموزش و صنعت، باعث شد که این استان از پیشرفت‌های کشور عقب بماند. برای مثال، جاده‌های غیراستاندارد و نبود خطوط ریلی مناسب، دسترسی به بازارهای داخلی و خارجی را محدود کرده است.
4. سرکوب و نادیده گرفتن مطالبات مردمی:
مردم لرستانها مطالبات خود را در زمینه توسعه، و عدالت اجتماعی مطرح کرده اند، اما این خواسته ها یا نادیده گرفته شده یا با سرکوب شده است. فعالان مدنی و اجتماعی که به دنبال حقوق مردم بوده اند، با محدودیت ها و فشارهای امنیتی روبرو شده اند.
5. تاراج سرمایه‌های ملت:
شرکت‌های بزرگ و پیمانکارانی که به منابع دسترسی دارند، غالباً از مناطق دیگر مردم آمده و بدون ایجاد محلی، منابع را به خارج از استان منتقل کرده‌اند. این وضعیت باعث می‌شود که مردم نه‌تنها از منابع طبیعی خود بهره‌مند شوند، می‌توانند باعث نابودی محیط‌زیست و منابع بومی‌شان شوند.
6. تبعیض در انتصابها و مدیریتها:
در بسیاری از موارد، مدیران و افراد غیربومی که کمی از شرایط و نیازهای مردم لرستان دارند، برای اداره این استان منصوب شده اند. این موضوع باعث ناکارآمدی برنامه‌ها و عدم توجه به نیازهای واقعی مردم است.
7. مشکلات فرهنگی و اجتماعی:
با وجود اینکه فرهنگ لری یکی از اصیل ترین و غنی ترین فرهنگ های ایران است، این فرهنگ در سیاست های کمتر مورد توجه قرار گرفته است. زبان و هنرهای بومی لرستان به مرور زمان به حاشیه رانده شده و تلاشی برای حفظ و ارتقای آن صورت نگرفته است.
8. فقدان عدالت در نظام آموزشی و بهداشتی:
لرستان با استفاده از امکانات آموزشی و بهداشتی درمانی است. مدارس فرسوده، معلمان متخصص، و دانشگاه‌های معتبر باعث شدند که جوانان این استان از آموزش باکیفیت محروم شوند. همچنین، مراکز درمانی ناکافی و پزشکان متخصص، سلامت مردم را تحت تاثیر قرار داده است.
9. بی‌توجهی در کشاورزی و دامداری:
با وجود این کشاورزی و دامداری، کار اصلی مردم لرستان است که حمایت‌های دولتی، تجهیزات مدرن و سیاست‌های مناسب، این بخش‌ها را تضعیف کرده است. بسیاری از کشاورزان و دامداران مجبور به ترک شغل خود شده‌اند.
10. آوارگی و مهاجرت اجباری:
به دلیل نبود فرصت‌های شغلی و امکانات زندگی، بسیاری از مردم لرستان مجبور به مهاجرت به شهرهای بزرگ یا حتی خارج از کشور هستند. این مهاجرت باعث کاهش جمعیت در روستاها و شهرهای کوچک شده است.
این ظلم‌ها نه تنها باعث عقب‌ماندگی لرستان می‌شود، بلکه احساس تبعیض و نابرابری را در میان مردم این منطقه تشدید کرده است.
برای رفع این مشکلات، نیاز به برنامه ریزی منصفانه، توجه به موقعیت های بومی و احترام به حقوق مردم لرستان است
نویسنده و گردآورنده : بهنیا رجب زاده
