لرستان در سایه ظلم : جنگی خاموش علیه حقوق و آینده مردم

“لرستان در آتش بی‌عدالتی : جنگی نابرابر علیه حقوق و منابع مردم”

قوم لر، با تاریخ کهن و فرهنگ غنی، همیشه در طول تاریخ ایران با انواع ظلم‌ها، تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها روبرو بوده است. این ظلم‌ها نه تنها در حوزه اجتماعی و اقتصادی، بلکه در عرصه سیاسی نیز به‌شدت مشهود بوده و باعث شده است که مردم به‌طور سیستماتیک از حقوق خود محروم شوند.

در ابتدا باید به سیاست های اقتصادی تبعیض آمیز اشاره کرد. با وجود منابع طبیعی فراوان در لرستان، از جمله معادن، جنگل‌ها، رودخانه‌ها و منابع آبی، این استان به‌طور طبیعی از ثروت‌های خود بی‌بهره مانده است. در مواردی که از این منابع در اختیار شرکت‌های غیربومی قرار گرفته‌اند، مردم حتی از کمترین بهره‌برداری از این منابع نیز محروم بوده‌اند. در نتیجه باوجود منابع طبیعی و مکانی‌های اقتصادی عظیم، لرستان یکی از فقیرترین استان‌های کشور باقی مانده است. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی سیاست‌های ناعادلانه‌ای است که به سایر مناطق و به زیان مردم لر به‌کار گرفته شده است.

در حوزه سیاسی نیز قوم لر همیشه در حاشیه قرار گرفته است. تصمیمات کلان کشور، به‌ویژه در سال‌های پس از انقلاب، هیچ‌گاه در نظر نگرفته است که مردم در این سرزمین دارای تاریخ و فرهنگ خاص خود هستند. اکثر مقامات سیاسی لرستان از خارج از این استان انتخاب می‌شوند و تصمیمات مهم درباره این استان در تهران و در فاصله دور از مشکلات واقعی مردم می‌شود. این بی‌توجهی به خواسته‌های مردم باعث می‌شود که مشکلات اساسی این منطقه، از جمله بیکاری، فقر و زیرساخت‌ها، هرگز حل نشود.

در بسیاری از، مدیران غیربومی که هیچ آشنایی با نیازهای خاص این منطقه را ندارند، بر مردم لر تحمیل شده‌اند. این افراد به‌جای توجه به اولویت‌های محلی، به دنبال شخصی یا سیاسی خود بوده‌اند. به‌عنوان مثال، در زمینه‌های کاربردی مانند آب، کشاورزی و آموزش، نه‌تنها برنامه‌ریزی مناسب برای رفع مشکلات صورت نگرفته است، بلکه بیشتر از پروژه‌های نیمه‌تمام رها شده‌اند. همین مسئله، باعث رنج مردم لر از عدم پیشرفت در سطح ملی و محلی شده است.

از سوی دیگر، بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌هایی که در طول تاریخ روا می‌شوند، به‌ویژه در دوران معاصر، به نوعی به سیاست‌های سرکوبگرانه نیز می‌شوند. هرگاهی که مردم خواسته‌های خود را برای تغییر وضعیت یا اعتراض به ظلم‌ها مطرح کرده‌اند، با سرکوب شدید از سوی دستگاه‌های حکومتی مواجه می‌شوند. نه‌تنها اعتراضات و درخواست‌های مردم برای نیرو، توسعه و عدالت اجتماعی مورد توجه قرار نگرفته بلکه به‌شدت سرکوب و فعالان مدنی این منطقه تحت فشار قرار گرفته‌اند.

حتی در مسائل فرهنگی نیز قوم لر همیشه با بی‌مهری روبرو بوده است. فرهنگ غنی و زبان لری که جزو میراث فرهنگی کشور می‌شود، هیچ‌گاه در سیاست‌های فرهنگی کشور مورد توجه قرار نگرفته است. مدارس و دانشگاه‌های لرستان با بسیاری از امکانات موجود هستند و جوانان این منطقه هیچ‌گاه به منابع و فرصت‌های آموزشی که شایسته آن هستند، دسترسی ندارند. همین امر باعث می‌شود که استعدادهای جوان لرستانی به خارج از استان مهاجرت کنند، در حالی که این استان‌های بالاتر برای رشد و پیشرفت در همه زمینه‌ها هستند.

بی‌توجهی به مشکلات لرستان و قوم لر، در حالی که در سایر نقاط کشور شاهد سیاست‌های توسعه‌ای و حمایتی هستیم، نشان‌دهنده تبعیض است. این وضعیت نه تنها باعث نابودی منابع طبیعی و فرهنگی استان شده بلکه روحیه مردم لر را نیز تضعیف کرده است. مردم این سرزمین همیشه با امید به عدالت و برابری زندگی کرده‌اند، اما باید نشان دهند که همیشه از حقوق خود محروم می‌شوند.

در نهایت، اذعان کرد که این ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌ها نه تنها به مردم لرستان، بلکه به تمام ملت ایران آسیب وارد می‌کند. نادیده گرفتن قوم لر و سایر اقوام در سیاست های کشور، نه تنها باعث تضعیف اتحاد ملی می شود بلکه به تهدیدی برای همبستگی اجتماعی و پیشرفت کشور تبدیل خواهد شد. تا زمانی که عدالت در توزیع منابع و قدرت در ایران ممکن نباشد، ادامه این ظلم‌ها بود و لر همچنان در حاشیه قرار خواهد داشت.

نویسنده و گردآورنده : بهنیا رجب زاده