وقتی ستم از حد می‌گذرد، چهره‌ی آن را می‌توان در سیمای قربانیانش دید.

صویری که از تلویزیون حکومتی جمهوری اسلامی پخش می‌شود، نشان‌دهنده‌ی عمق جنایت و ظلمی است که این رژیم بر مردمش روا داشته است. چهره هایی که روزی با امید و زندگی درخشید، حالا با آثار شکنجه، فشار، و استم، پژمرده شده است.

رژیمی که برای حفظ قدرت، زیباترین انسانها را درهم می‌شکند، صدای عدالتخواهان خفه می‌کند و با وقاحت، قربانیانش را وادار به نمایش دروغین امت می‌کند.

اما تاریخ گواه است که هیچ ظلمی پایدار بماند، و این چهره‌ها روزی سندیت جلادان خواهند شد.

چهره‌ای که داستانی از رنج و مقاومت را فریاد می‌زند

این دو تصویر، نه فقط دو چهره، بلکه دو دوره متفاوت از زندگی یک زن هستند. زنی که روزی با امید و نشاط به آینده نگاه می‌کرد و امروز، زیر سایه‌ی سرکوب، شکسته و غم زده است.

این تصویر تنها یک نفر را نشان نمی‌دهد، بلکه تصویری از میلیون‌ها ایرانی است که قربانی، زندان، شکنجه و تحقیر شده‌اند.

حکومتی که برای بقای خود به زور، دروغ و سرکوب متوسل می‌شود، سرنوشتش از پیش مشخص است.

چهره‌هایی که امروز شکسته‌اند، روزی در آزادی می‌توانند درخشید و جلادان به محاکمه کشیده شوند.

نه به شکنجه، نه به اعدام، نه به سکوت!

گردآورنده و نویسنده متن بهنیا رجب زاده