زنگ خطر خودکشی در روستای دیشموک

نام روستای دیشموک در استان کهگیلویه و بویراحمد، سال‌هاست با آمار مرگبار خودکشی زنان، قتل‌های ناموسی و خودسوزی دختران گره خورده است.

دیشموک نه فقط جغرافیایی در جنوب غربی ایران، بلکه نمادی از خشونت نهادینه‌شده، فقر، کودک‌همسری و زن‌کشی است؛ جایی که خودکشی و مرگ دختران، اغلب پاسخی ناگزیر به چرخه‌ای است که قانون، عرف، مذهب و حکومت آن را تغذیه می‌کنند.

سال ۱۳۹۶ موج خودسوزی‌های پیاپی در این منطقه، سرخط خبرها شد. کودکان ۱۴ تا ۱۷ ساله، کودک‌همسرانی که یا با شیشه بنزین یا با گلوله، به زندگی خود پایان می‌دادند.

یکی از آنها ثریا دختری که در ۱۱ سالگی به اجبار ازدواج کرده و پس از ماه‌ها خشونت، خود را به آتش کشید. یکی دیگر، زنی باردار که هفت روز پیش از تولد فرزندش، خودسوزی کرد.

خودکشی زیبا پذیره نیز ادامه همین فاجعه‌ است. اما نمی‌توان آن را تنها به «سنت‌های غلط محلی» تقلیل داد.

این فاجعه تنها در دیشموک رخ نمی‌دهد، بلکه در دل ساختاری تقویت می‌شود که از مجلس قانون‌گذاری با طرح‌هایی مانند «جوانی جمعیت» و تسهیل ازدواج کودکان، تا آموزش‌وپرورشی که مفاد ارتجاعی و زن‌ستیزانه را به دانش‌آموزان القا می‌کند، و از رسانه‌های حکومتی تا نهاد خانواده‌ای که زیر فشار فقر و ایدئولوژی دست به خشونت می‌زند، گسترده است.

گلوله‌ای که به قلب زیبا نشست، مدت‌ها پیش پر شده بود، نه فقط با باروت، بلکه با انکار حق زیستن، انکار حق انتخاب، و انکار امنیت در سایه قوانین ارتجاعی جمهوری اسلامی.

تا زمانی که این ساختارها سر جای خود باقی‌اند، قربانیان، نسل به نسل، تکرار می‌شوند.

گردآورنده : بهنیا رجب زاده